Çocukluk yıllarımızda Gullit, Van Basten, Rijkaard; ilk gençlik döneminde ise Gorefest, Asphyx, Pestilence ve Kerim Tunçay & Çağlan Tekil ikilisinin ballandıra ballandıra yazdığı Dynamo yazıları ile Hollanda gönlümde her zaman özel bir yere sahip ülkeydi. Ağustos sıcağında rutin kahveci toplanmalarında yıllarca imrenerek izlediğimiz Maryland Deathfest'in Avrupa ayağının düzenleneceği bilgisini alınca Özgür Bey ile biletleri aldık.  Konserin yapıldığı Tilburg sakin, keyifli bir öğrenci şehri. Konser mekanı 013 Area üç sahneye sahip ve hikayesi son derece enteresan bir yer. Geçmiş ve gelecek konser afişleri insanın moralini bozuyor.  İzlediğim kadarı ile gün bazında grup değerlendirmelerim şu şekilde;

1 . Gün

Blockheads : Enerjik bir performans sundular, vokalin tripleri Mike Muir'i anımsattı.

Visceral Disgorge: İlk günün sayılı death metal gruplarındandı. Sert ve sağlam bir performans verdi.

Dropdead: Vokalistin politik doğrucu bitmek bilmeyen konuşmaları yer yer baysa da konser performansı vurucu idi. Bateriste bayıldım.

Doom: Susmak bilmeyen Dropdead'den sonra ilaç gibi geldi.  Sert ve yalın bir performans sundular.

Magrudergrind: Bizim adımıza izlediklerimiz içinde ilk günün en iyi performansı idi. Küçük sahnede çalmalarına rağmen nefes kestiler.

Agoraphobic Nosebleed: Çok iyi başlayıp her parçada etkileyiciliğini yitirdi. Drum machine alkışlatma anında konserden koptum.

2. Gün

Angelcorpse:  Sound hafif boğuk olsa da ritüel tadında unutulmaz bir performanstı.

Razor: Dave Carlo epey konuşkan bir adam, grup klas ve agresif bir performans verdi.

Pig Destroyer: Kalabalık sahne ve etkileyici performans ile üzmeyen gruplardandı.

Revenge: Kesinlikle günün en karanlık performansı idi. Revenge canlı çaldığında o olanca öfkeyi ve zalimliği tüm yalınlığı ile size aktarıyor, sahnede duruşu ile tedirgin ediyor. Bu arada James Read kitap gibi çaldı.

3. Gün 

Decimation: Küçük bir kiliseden bozma Patronaat sahnesinde Goremaster fırtınası esti!

Grusome: Çıkış albümü ile keyif veren grup sahnede de şaşırtmadı. Günün en iyi performanslarından biriydi.

Coffins: Seyirci sevdi ama beni hiç açmadı.

Demilich: En merak ettiğim performanslardan biriydi. Antti Boman'a gitarsızlık yaramamış, zira elini koyacak yer bulamadı. Son anda bulunan gitarist ile çalan grup kitap gibi çalsa da seyirciyi avucuna alamadı.

Asphyx: Martin van Drunen ve saz arkadaşları saha avantajını da kullanarak kemik kıran bir performans sergilediler.

Autopsy: Sayısız grubu etkileyen, death metalin mucitlerinden Chris Reifert ve saz arkadaşları akıl almak bir performans verdi. Reifert hem o davulları nasıl çaldı, hem o vokali nasıl yaptı hemde bizle nasıl o kadar etkileşime girdi anlamak güç ama kesinlikle hayatta izlediğim en iyi konserlerden biriydi. Festival adına daha iyi bir kapanış olamazdı.