Annihilator - Schizo Deluxe

80'li yılların özellikle ikinci yarısında tam bir speed/thrash çılgınlığı dünyayı sarsarken Kanada'dan çıkan bir adam ve grubu "Alice in Hell" albümü ile tüm dünyada metal fanlarının ağzını açık bırakmışlardı. Albüm öylesine muhteşemdi ki etkilenen sadece metal fanları değil "Rust in Peace" öncesi lead gitar arayışında olan Dave Mustaine bile ilk olarak Jeff Waters'ın kapısını çalmıştı. Annihilator ile devam etmeye kararlı olan Jeff Waters yılar boyu bilumum kadro sorunlarına rağmen "Remains" albümüne dek muhteşem albümler çıkardı.

"Remains" ile tüm thrash gruplarının saplandığı müziğini geliştirme ve modernize(!) etme illetine kapılan Waters&co. endüstriyel etkilibir albüm yaptıki o günden sonra grup hiç bir zaman müzikal olarak beni tatmin etmedi, hatta Alice in Hell kadrosunun tekrar toplandığı"Criteria for Black Widow" bile vasatı aşamamış bir albümdür benim için.

Son stüdyoçalışması "All for You" da efsanevi baterist Mike Mangini ve kanımca Annihilator tarihinin en çizgi üstü vokali Dave Pedden 'ın (bu adamın sesine laf edenlere bir yerlerden konser videolarını bulmalarını ve eski şarkıları nasıl muhteşem söylediğini görmelerini tavsiye ederim) varlığına rağmen müziğine nu-metal ve metal core riffleri katan Annihilator yoğun bir hayran tepkisi aldı.  % 100 thrash ve brutal albüm ile dönmeyi vaat eden Waters bakalım sözünü ne kadar tutmuş?

Albümün açılış parçası "Maximum Satan" özlediğimiz arpejlere, güzel gitar partisyonlarına sahip olsa da doyurucu olmaktan uzak bir çalışma. Takipçisi olan "Drive" nakarat kısmındaki eski günleri andıran gitar oyunlarına ve Padden'ın müthiş vokal performansına rağmen Waters'ın gitardaki hakimiyetini gösterme tutkusu nedeniyle sıkıcı olmaktan kurtulamamış. "Warbird" ise albümün belki de en kötü çalışması, dinlemeden geçmenizi tavsiye ederim.

"Plasma Zombies" ise eski atari oyunlarını andıran giriş ile başlayıp klasik Mercyful Fate benzeri nakarat oyunları ile devam eden orta kalite bir çalışma ."Never, Neverland" günlerini hatırlatan "Invite It" albümde ender rastlanan çizgi üstü çalışmalardan. "Like father, like gun" ise modernize edilmiş rock'n'roll rifllerine sahip nedense bana Metallica-Load zamanlarını anımsattı. "Pride" albümdeki en beğendiğimçalışma, ultra-speed gitar riffleri de cabası...  Ne kadar uğraşsam daalbüm genelinde başka sevecek ya da kulağımı okşayacak bir parçabulamadım ne yazık ki 🙁

Eğer ki birşekilde Annihilator dinlemeye başlayacaksanız kesinlikle ilk albümlerden başlayın derim. Albüm için vereceğim olumlu puanlar Dave Padden'ın performansına ve muhteşem kapağa olacak maalesef...

ŞARKI LİSTESİ
1. Maximum Satan
2. Drive
3. Warbird
4. Plasma Zombies
5. Invite It
6. Like Father, Like Gun
7. Pride
8. Too Far Gone
9. Clare
10. Something Witchy