Annihilator - Metal

Thrash tarihinin en yaratıcı gruplarından Annihilator geri döndü. Hemde yıldızlar topluluğunu andıran bir konuk listesi ile. Kimler yok ki bu listede… klasik heavy metal janrının en önemli grupları Anvil’in vokalisti Steve nam-ı değer Lips Kudlow’dan tutun yeni neslin en başarılı grupları Lamb of God’dan William Adler’e kadar. “Remains” sonrası çıkardığı hiç bir album ile beni tatmin etmeyen Jeff Waters ne mutlu ki bu kez oldukça nitelikli bir iş ile karşımızda. Albüm öncesi alışılageldik “Bu albüm ile köklerimize geri dönüyoruz, metal nasıl yapılır öğreteceğiz” demeçlerine başlasa da sonuç bizi üzmeyecek emin olun.

Albüm Nevermore’dan Jeff Loomis destekli “Clown Parade” ile açılıyor. Oldukça başarılı ve dinamik bir açılış. Pek çok thrash metal fanı tarafından aşağılanan ve “kazma” damgası vurulan Dave Padden bu parçada vokal oyunları ile büyülüyor. (Şahsi fikrimce kendisi Annihilator tarihinin en iyi vokalistidir ve bunu anlamak için eski parçaları nasıl söylediğini dinlemek yeter)

İkinci parka ise albümdeki tartışmasız favorilerimden “Couple Suicide” . Dinamik basslar ve bateri oyunları üzerine kurulu şarkı çok çok keyifli ve fazlası ile rock’n’roll coşkusu taşımakta. Parçanın ortasındaki kısa ama jazz etkileri taşıyan solosu ve Danko Jones ve Angela Gossow’un katkıları ile çok keyifli bir Annihilator deneyimi yaşıyoruz. Steve Kudlow destekli “Army Of One” da grup 2000’lerin “Brothers of Metal” ını yazmaya and içmiş gibi. Lips’in vokalleri oldukça serseri; grup Slayer’dan Metallica’ya , Exodus’tan Black Sabbath’a onlarca gruba saygı sunuyor.

Alexi Laiho destekli “Downright Dominate” agressif nakaratı ve gayet başarılı soloları (Never, neverland dönemini özleyenlere el sallıyor burda sevgili Jeff Waters) harici sıradan bir şarkı. “Never, neverland” demişken ve o günleri sevgi ile anmışken Jeff Watrers yaramıza “Smothered” ile ilaç oluyor. Hırçın thrash rifflerinin üzerine yedirilmiş klavye ve hemen arkadan belli belirsiz gelen lead gitar tonu ve şarkı boyunca Dave Padden’ın vokalleri kusursuz; Waters’ı uzun yıllar sonra böylesine yaratıcı izlemek oldukça güzel. Eski günlere el sallayış hırçın gitar rifflerine ve bateri partisyonlarına sahip olan “Operation Annihilation” ile devam ediyor. Jesper Strømblad destekli “Haunted” ultra hızlı tarama bir melodi ile açılıyor. Devamında agressif vokal yapısı ve gayet kıvamında solosundan hemen sonra Annihilator’ın ilk dönemki şarkıları gibi (bknz Alice in Hell ve Never,neverland) Mercyful Fate şarkısı havasına bürünüyor. Bu kısımlarına ardından giren gitar melodileri olağanüstü. Şarkının sonlarında Dave Padden kendini aşıyor adeta. Ne mutlu ki Jeff Waters eleştirilere kulak asmayıp Padden ile yola devam ediyor.

Girişteki gitar riffleri ile ilginç bir şekilde Cem Karaca – Namus Belası’nı andıran “Detonation” Black Sabbath vari riffleri ve Ozzyvari vokali ile keyifli bir dinleti. Albümün kapanışını yapan şarkı ise son sürat temposu ile dikkat çeken ve Alice in Hell zamanındaki gitar-bateri-bass yürüyüşleri ile süslenmiş

“Chasing The High”. Son sürat giden şarkının ikinci dakika kırk yedinci saniyede girdiği hali görmek ise şasırtcı. “Set a World a Fire” zamanından çıkıp gelen arpejler ve klavye tonları sizi alıp götürüyor; aynı şekilde hayallere dalmışken giren sert riffte.

Sözün özü pek çok yerde album yerden yere vurulsa da uzun bir aradan sonra yapılmış en nitelikli Annihilator eserine kulak verin, pişman olmayacaksınız. Albümün konuk listesi ise tam tekmil olarak sayfanın altında.

1. Clown Parade – feat. Jeff Loomis (Nevermore)

2. Couple Suicide – feat. Danko Jones (Danko Jones) & Angela Gossow (Arch Enemy)

3. Army Of One – feat. Steve ´Lips` Kudlow (Anvil)

4. Downright Dominate – feat. Alexi Laiho (Children Of Bodom)

5. Smothered – feat. Anders Bjørler (The Haunted)

6. Operation Annihilation – feat. Michael Amott (Arch Enemy)

7. Haunted – feat. Jesper Strømblad (In Flames)

8. Kicked – feat. Corey Beaulieu (Trivium)

9 . Detonation – feat. Jacob Lynam (Lynam)

10. Chasing The High – feat. William Adler (Lamb Of God)