Megadeth - United Abominations

Megadeth - United Abominations

Çocukluğumun fenomen grubu sinirli insan Dave Mustaine yeni albümü “United Abominations” ile tekrar huzurlarımızda. Yakalandığı kas hastalığı sonrası grubu dağıtan Dave Mustaine iki yıllık ayrılığın ardından Megadeth tarihinin görüp görebileceği en facia kadroyu toparlamış ve session müzisyenler ile kaydedilen(kimse Chris Poland var demesin, adam sadece yazılmış soloları çalmış ve gitmiş) “The System has Failed” in ardından yollara düşmüştü. Yeni plak firması seçiminde oyun Roadrunner’dan yana kullanılması, Nevermore ve Anthrax gibi dev gruplar ile çıkılan Gigantour turnesi ve prodüktör olarak Andy Sneap ile anlaşılması albüm adına beklentileri yükselten gelişmeler idi; fakat ne yazık ki grupta kan kaybı devam ediyor.

Albüm daha önce net ortamında sıkça dönen “Sleepwalker” ile açılıyor. Mustaine’in vokalleri ritm gitar partisyonları oldukça başarılı, lakin parçada bir bütünlük; “Megadeth dinliyorum” hissi yok albümün genelinde olduğu gibi. Hemen ardından albümden dinleme şansına (ya da şanssızlığına mı desem) sahip olduğumuz ilk çalışma “Washington is Next” geliyor. İsmi ile oldukça tehditkar dursa da kötü bir “Wasted Years” kopyası olan bu çalışma Megadeth tarihinin yüzkarası işleri arasında yerini alacak eminim. Bunun yanında Dave Ellefson’a nispet yapılırcasına öne çıkartılan basslarda ayroı bir dikkat çekici konu. Yine de hakkını vermek lazım, Youtube videosuna ve promo versiyonlarına göre şarkının düzenlemeleri çok başarılı; ama Andy Sneap’in elindeki malzemenin kalitesi belli sonuçta. “Never Walk Alone” albümdeki en nitelikli çalışma, eski Megadeth hissiyatına yakın duruşu ile fanatik Megadeth hayranlarının yüzünü güldürecektir. Albümün isim şarkısı “United Abominations” Dave ustaine’in favori dizisi 24’den kupleler ile süslenmiş; “Youthanasia” döneminden orta tempo Megadeth şarkılarını andırıyor; ve aynı zamanda bir türlü ısınamadığım Gleen Drover oldukça başarılı bir solo atıyor.

Aynı isimli bilgisayar oyunu için yazılan “Gears of War” ise eskinin dev çınarı Megadeth’in şu anki hali için ahlar, vahlar çektirmeye yeter; nerede “Duke Nukem Theme” nerede “Gears of War”? “Pray for Blood” rock’n’roll ritmler üzerine kurulmuş keyifli bir dinleti iken hemen arkasından gelmiş geçmiş en büyük Megadeth hitlerinden “A Tout Le Monde” un Lacuna Coil vokalisti Christina Scabbia destekli yeni versiyonu geliyor. Mustaine’in Freidman takıntısı nedeniyle orijinal soloyu değiştirmesi ve gitarların oldukça gerite çekilmesi harici şarkıda çok rahatsız edici bir nokta yok, hatta ilk single olan şarkının (eski bir hitin yeni versiyonu ile yeni albümü tanıtmak ne kadar akılcı bir strateji o da tartışılır ya) videosu bence en iyi Megadeth videolarından biri. “Amerikhastan” herşeyiyle bana “99 Ways to Die” ı hatırlattı nedense.

“You’re Dead” gitar, bateri örgüsü ve gitar solosu ile “Peace Sells” zamanlarına göz kırpıyor ve anlaşılmaz bir şekilde bir anda bitiyor; hazır gitar sololarından bahsetmişken albüm genelinde lead gitarlar tonlanırken kulakları çokça rahatsız edici bir tizlik seçilmesi anlam veremediğim ayrıntılardan biri. Kapanış şarkısı “Burnt Ice” ise oldukça vasat başlayıp orta kısımlarında toparlanıyor. Yer yer albüm ağızda hoş tatlar bıraksa da bütün olarak bakınca herhangi bir Megadeth hayranını tatmin etmekten uzak. Albümü dinlediğimiz an anlıyoruz ki Dave Mustaine’in hala olağansütü riffler yazmaya yeteneği var; hala kendine özgü o vokalini başarı ile icra edebiliyor; lakin ihtiyacı olan onu “Rust in Peace” “Countdown to extinction” hatta “Risk” albümündeki gibi kendini aşmaya zorlayacak “gerçek” grup elemanları.

Son olarak Deviantart’ta açılan yarışmada seçilen kapak ise Megadeth tarihinin en faci kapak çalışması. Heavy metal tarihinin en kendi özgü maskotlarından Vic Rattlehead’i 2000’lerde Bono-vari bir halde göreceğimizi pek çoğumuz düşünmezdi herhalde. Yabancı internet sitelerinde dönen en sık söylenti bu albümden sonra sırtında ağrılar nükseden Mustaine’in Megadeth adı ile son albümü yayınladığı; umarım bu karar doğrudur ve Mustaine gerçek bir grupla çalışmaya karar verene dek solo projeler ve ya MD-45 ile yoluna devam eder.

RICHTER ÖLÇEĞİNE GÖRE...

Müzikalite5
Ruh5
Sunum3
Özgünlük3
Bana vasatlığın resmini çizebilir misin Dave?
4

ŞİDDETİNDE!

Baran Şahin

Leave a reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.