Candlemass - King Of The Grey Islands

Malum Yeni Rockı zamanında adeta gelenek haline getirdiğim “Geç  Kalmış Albüm Kritikleri” Rock Vault’ta da devam ediyor. Sene boyunca beğeni ile dinlediğim ama nedense ( neden belli üşengeçlik) kritiğini yazma konusunda tereddütlü davrandığım albümlerden biri idi son Candlemass şaheseri “King of the Grey Island”. Malumunuz 2005 yılında kendi adını taşıyan albümle ortalığı sallayan Candlemass  malumunuz album öncesinde Televolelere yakışacak olaylara imza atmış; adı Candlemass ile özdeşleşen efsane vokal Messiah Marcolin mikrofonu Solitude  Auternus’tan tanıdığımız Rob Lowe’a teslim etmişti.  Gayet başarılı dönüş albumün ardından böylesine önemli bir değişiklik yaşayan grubun son albümüne pek çok kişi gibi şüpheyle yaklaşanlardandım. Albüm kan dondurucu arpejlere sahip “Prologue” ile açılıyor;  hemen akabinde gümbür gümbür girişi ile albüme dair şüphelerimizi alıp götüren “Emperor of the Void” başlıyor.  Her notası ile bana “Black Dwarf” ı anımsatıyor, ama kesinlikle çok daha başarılı. Su götürmeyen bir gerçek var ki yazım aşamasında parçalar Messiah’ın sesine gore yazılmış olsa da Rob Lowe Candlemass’e çok ama çok yakışmış.  “Devil Seed” çıldırtıcı bir tempoya sahip; Sabbath vari aksak ritmler ile başlarken ilerleyen her saniyede parçanın tansiyonu yükseliyor; bir yerleri kırıp dökme isteği yaratıyor.  “Of Stars And Smoke” akıp giden nakarat kısımları ve mükemmel gitar melodileri ile akıp giden giderken bir yerden bir yere götüren baş yapıt.  “Demonia” aynı gitar riffi üzerine kurulu yapıya sahip; “Destroyer” ise nakarat kısmına dek sıradan tempoda ilerliyor. “Man of Shadows” ise tek kelime ile başyapıt, beklemediğiniz anda giren akustik gitar kısımları, değişken temposu ve gitar solosu ile çok ama çok görkemli bir şarkı. Albümün gizli hitlerinden olan “Man of the Shadows” un takipçisi “Clearsight” da Candlemass tekrar gaza basıyor. “Opal City”  bizi kapanış parçası “Embracing the Styx” a hazırlayan bir intro; parçanın girşinde Slayer hayranlarını hoş süprizler bekliyor.  Sekiz dakikayı aşkın süresi ile adeta bir doom metal dersi gibi, parçanın ortasındaki bass gitar solosu ve hemen ardından gelen enstrumantel kısım insanın kanını donduruyor.   Sözün özü esas oğlan gözüyle bakılan Messsiah’ın ayrılışı dahi Candlemass’in önünü kesmeye yetmemiş. Rob Lowe albümde görev aldığı her anda işini en iyi şekilde yaptığını haykırmakta. Düşündüm de bu albümü geç kritiklemek bir açıdan iyi olmuş. çünkü ilk bahar çıkışlı albümün kasvetli ve öfke dolu havası şu an içinde olduğumuz sonbahara çok daha fazla yakışıacak. Gerçek doom metal arıyanlara tereddütsüz tavsiyemdir.

PARÇA LİSTESİ:

1. Prologue
2. Emperor Of The Void
3. Devil Seed
4. Of Stars And Smoke
5. Demonia 6
6. Destroyer
7. Man Of Shadows
8. Clearsight
9. The Opal City
10. Embracing The Styx